Wokół Issyk-kul cz. 2

Kontynuując podróż ze stolicy Kirgistanu do Karałołu południowym brzegiem Morza Kirgiskiego (tak mówią o jeziorze Issyk-kul mieszkańcy) mieliśmy jeszcze zatrzymać się w dwóch popularnych miejscach. Niestety, drogi nie są tu najwyższej jakości – czego na etapie planowania nie przewidziałam – musimy więc z czegoś zrezygnować, bo zbliża się wieczór i trzeba dojechać do celu.

Po krótkiej analizie mapy, po konsultacji z Aigulu (gorąco polecam nocleg u niej w Karakol Yurt Lodge) zdecydowaliśmy się zatrzymać na krótki spacer w dolinie Barskoon. Droga biegnąca w górę doliny była niegdyś jedną z tras Jedwabnego Szlaku przebiegała przez przełęcz Bedel aż do Chin. To doskonale miejsce na trekking w pobliskich górach, podczas których podziwiać można znajdujące się tu liczne wodospady w tym ten najbardziej znany nazwany tak jak dolina czyli Barskoon.

Pogoda przypomniała nam, że znajdujemy się w wysokich górach i po upalnym słonecznym dniu kiedy liczyłam na piękne światło nagle pojawiły się ciemne chmury, zaczął padać deszcz, a temperatura spadła do 12 stopni. Nie pozostało nic innego jak zrezygnować z wyprawy pod wodospad i po krótkim spacerze w dolinie ruszyliśmy dalej.

Od wyjazdu z Biszkeku praktycznie nie widzimy zabudowań, objazd omija wszystkie miasta. Poniżej kilka ujęć z samochodu, niestety jeziora z drogi nie widać jeszcze, ale góry robią wrażenie. Przy okazji ciekawostka – jak wspomniałam nie przejeżdżamy przez miasta, natomiast dość często mijamy cmentarze – choćby takie jak na ostatnim filmiku. Otóż Kirgizi zasadniczo bardzo rzadko bywają na cmentarzach i nie odwiedzają grobów bliskich – wyłącznie w rocznicę ich śmierci bądź urodzin. W Kirgistanie cmentarze znajdują się w górzystych miejscach, koniecznie poza miastem.

Drugim punktem, który mieliśmy zobaczyć po drodze to Jeti-Ögüz – niegdyś kurort popularny wśród radzieckich prominentów, a także siedziba znanego sanatorium. Obecnie wieś podzielona jest na dwie części oddalone od siebie o ok. 10 km, ta druga zwana nadal kurortem jest jedną z atrakcji okolic Karakołu.

Komunikacja publiczna w Kirgistanie to przede wszystkim maszrutki i właśnie z nich będziemy korzystać w drodze do Jeti-Ögüz. W tym celu wybieramy się na autobusowy dworzec główny, który jednocześnie jest bazarem i próbujemy znaleźć właściwy bus. Szybko okazuje się, że znajdująca się za szybą pojazdu tablica nie zawsze jest informacją o kierunku, bo w zależności od ilości chętnych kierowca może pojechać zupełnie w inną trasę. Na szczęście za trzecim razem trafiamy na kierowcę, który jedzie w interesującym nas kierunku, a do tego wszyscy pasażerowie są zainteresowani jazdą do kurortu. Cena biletu szybko zmienia się z 70 na 100 somów i ruszamy do “kurortu”. Jednak to, co ukaże się naszym oczom po dotarciu do celu zupełnie nie przypomina miejsca, które określamy tym mianem. Kurort Jeti-Ögüz to bowiem kilka chałup, oferujące noclegi jurty, blaszany meczet, popadający w ruinę hotel (w którym Jelcyn w 1991 r. spotkał się z ówczesnym prezydentem Kirgistanu) oraz barak – sklep. Zainteresowana drogą powrotną pytam kierowcę o godziny maszrutek zmierzających do Karakołu. Okazuje się, że jeżdżą dość często, ale z wcześniejszego przystanku, czyli z wioski. Przed nami więc długi spacer …

Jeti-Ögüz czyli po kirgisku siedem byków to zarówno charakterystyczne czerwone, bogate w żelazo skały, jak i rzeka wpływająca do jeziora Issyk-kul. Wiele tu źródeł mineralnych, z których można skorzystać w trakcie spaceru, choć woda, jak to zwykle bywa smakiem ani zapachem nie zachęca.

Spacerując i podziwiając piękno otaczającej nas przyrody dochodzę do wniosku, że mogłabym tu zostać nieco dłużej by zrelaksować się w tej ciszy. Niestety, przed nami kilka kilometrów do przystanku, a później kolejne atrakcje Kirgistanu.

Zdjęcia zrobiłam w sierpniu 2023 r.

Zapraszam do wcześniejszych wpisów dotyczących tej wyprawy:
pierwszy przystanek Abu Zabi i największe atrakcje
krótki postój w Biszkeku – stolica Kirgistanu skąd wyruszamy wokół Issyk-kul